WELCOME DISH// TO THAILAND 4 วันที่ร่างพัง

เวลาเปิดเอนทรี่ใหม่ เราคิดเสมอว่า เฮ้ยยยย จะเขียนอะไรดีว้าาา

ซึ่งที่ยากที่สุดสำหรับเราคือ ชื่อเอนทรี่ 555555555555555555

มันยากนะเว้ยยยย คิดดู เอนทรี่นึงเราเขียนบ่นเป็นสิบๆเรื่อง

ที่ผ่านมาไม่ได้อัพพักใหญ่ จะว่ายุ่งไหม จริงๆก็ยุ่ง มหาลัยจะว่าไปก็เรียนแอบหนักนะ

อาจจะเพราะเราไม่ได้พื้นฐานดีอะไรมาก เราเลยต้องหนักกว่าคนอื่นหน่อย 

ที่ผ่านมามีงาน AIA (Anime Idol Asia) และ Thailand Comic Con ซึ่งเกสที่มางานนี้ก็มี

บัตรเข้างาน AIA 500 บาท คอมมิคคิน วันละ 100

คิดว่าอย่างเราจะไปดูใคร ลองหาความแมทช์จากบัตรคอนกับเฮดบล็อคเซ็ตนี้ของเราซะก่อนน

แน่นอน DISH// หรือ ดิชทับทับ

ถ้าให้เล่าย้อนคงต้องย้อนไปปีที่ดิชเดบิวท์ เนื่องจากเรารู้จักกะพี่คนนึงมานานมาก

แกมีการสกรีมเด็กวงนึงอย่างหนัก ตามนิสัยของเราแล้ว ค่อนข้างเผือก

เวลาใครแปะไรมาใน TL ถ้าว่างนะ เราดูหมด 555555555555

เราจึงได้รู้จักว่า เออดิชเนี่ย มันเป็นวงแอร์แบนด์มี 4 คน

จริงๆดิชก่อนเดบิวต์จริงๆจังเราว่าเราก็เคยดูนะ แต่ช่างเหอะจำไม่ได้

เราก็โอเค ดูดิชมาเรื่อยๆ ดูพัฒนาการเด็กวงนี้มาตลอด

จริงๆจะเรียกว่าตามเลยก็ได้แหละ

แต่เราตั้งปฏิญาณกับตัวเองไว้ว่า วงไหนไม่เคยซื่อแผ่นไม่นับว่าเป็นเมน 555555

(ปฏิญาณเชี่ยไรของเมิงงงงคะะะ)

ด้วยความที่เราเป็นโอจิค่อน เราพยายามไม่ดูเด็กนะ

จริงๆวงเด็กจะมาทำไรค่อนข้างยากด้วยแหละ

แต่จริงๆดิชก็เป็นข้อยกเว้นมาตั้งนานละแหละ 555555555555555

เล่าต่อ แล้วทีนี้เราก็รู้ว่าดิชมาตอนกำลังเรียนภาษาประกิดอยู่

(รู้เลยว่าตั้งใจเรียน 555555555)

นั่นแหละ เราก็เริ่มวางแผนกับชาวคณะละว่า เอออ เราจะทำไรบ้าง

พอวันนึงดิชจะมาแล้ววว ชิบบบละะะ

พวกนางก็อัพบล็อคกันจ้าา  ริวจินี่คนแรกเลย ว่าเก็บกระเป๋าตอนเช้า

แล้วคนต่อๆมาก็เริ่มอัพว่า เนี่ย อัพเสร็จจะไปเก็บเป๋าละ

ซึ่งเราก็ถอดรหัสกัน ได้ว่า ถึงบ่ายชัวร์แกรร

เราก็ไปตั้งป้อมที่สนามบินกันตั้งแต่ราวๆบ่ายโมง

มีกระแสมากมายบอกดิชลงบ่ายสองบ้างล่ะ ดิชลงดอนเมืองบ้างล่ะ

เรายืนรอยันสี่โมง!!!!!!!!!!! (ยืนล้วน)

เราก็เริ่มคุยกะพี่ละ เฮ้ยห้าโมงไม่มากลับละนะ ยังไงพน.ก็เจอ

วันแรก

เอาจริงๆเรายืนจนจะเป็นลมละอะ ตอนเที่ยงกินข้าวไม่ค่อยลงตื่นเต้น 5555

ตอนนั้นบอกตามตรงว่าเริ่มเหวี่ยงแล้ว

จนมีพี่ที่ได้เจอกันโดยบังเอิญด้วยเจตนาเดียวกันคือมารับดิช

เค้าเห็นสต๊าฟถือป้ายดิชมารับพอดี ใจชื้นละ 

จนดิชออกมา วีดีโอ โดย Ce.Punz ปั้นซัง แต้งกิ้วโซมัชชุ

ทุกเหตุการ์ณตามภาพนี้ ทุกอย่าง 5555555555

เล่านิดนึง คือเราซื้อขนมมา ตั้งใจจะให้ดิช แล้วพอพวกนางออกเกตมาก็เดินไปรอรถเลย

เราก็แบบชิบละยังไม่ได้ให้เลย

ก็เลยวิ่งเอาไปให้ที่ตรงรอรถ คนที่รับไปคือริวจิ (หล่อมากกกกกกกก)

ริวจิบอกขอบคุณมากนะะ แล้วรับไป

(วันขอไซน์วันสุดท้ายเราไล่ถามดิชทุกคนเลยว่ากินยัง 'ทุกคนบอกกินแล้ว อร่อยด้วย')

แค่นี้ก็ดีใจละ 55555

วันที่สอง

ตัดมาที่ว่าคอน AIA โชคดีที่อาจาร์ยปิดคอร์สไปแล้ววว เราเลยไปติ่งได้อย่างสบายใจ

ด้วยความที่วันไปรับเราทำป้าย WELCOME DISH// TO THAILAND ไปรับ

(ซึ่งก็มี แท็กที่ พี่คนที่ทำให้เรารุ้จักดิชนี่แหละทำขึ้นมาตอนดิชจะมาไทย #WelcomeDISHtoThailand)

เราคิดว่าดิชเห็นป้ายแล้วแน่ๆแหละ เลยถ่ายเอกสารป้ายนั้นแจกให้คนในงานช่วยถือ

ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่รับป้ายไปถือ ><

โอตะวงอื่นทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักดิชไรเลยยังช่วยเลย เราปลื้มตรงนี้มากก

(คนไม่ช่วยก็มีแต่ไม่เป็นไร แต่แอบเห็นขยำทิ้งนี่ก็นิดนึง)

บรรยากาศคอนเป็นไปได้ด้วยดีนะ ทุกวงแสดงได้สนุกมากกก

สนุกจนเราเจ็บหลังจนน้ำตาจะไหลเลย 555555555

วันที่สาม

เราตื่นแต่เช้าไปเรียน แล้วก็ค่อยไปงานตอนบ่าย บอกตามตรงวันนี้ร่างเราพังไปแล้ว

เทนชั่นเราต่ำมาก ถึงขั้นไม่มีเลยก็ได้

มีพี่และเพื่อนที่มาก่อนจองเก้าอี้โซนหน้าไว้ เพราะเราคิดว่า

เออโซฟาข้างหน้ามันมีปู้ใหญ่นั่ง ไม่น่าไปข้างหน้า

เราผู้ไร้เรี่ยวแรงจึงนั่งดูดิชที่เก้าอี้อย่างสบายใจไร้สิ่งกีดขวาง

โทอิพูดถึงแฟนๆที่ไปรับที่สนามบินด้วย พิธีกรเลยถามว่ากลุ่มไหน

เราเองแฮ่ ดิชเลยหันไปมาโบกมือให้บ่อยขึ้นนิดนึง 55555

แต่ตอนคอนท้ายๆที่ดิ มีฝูงชนจากไหนไม่รู้ไปยืนกันหน้าเวที

เราแบบ เอออไม่ทันละ ก็เลยนั่งที่เดิม

มีเหตุการ์ณประทับใจด้วย แถวหน้าเราแถวนึงเป็นแถวของพี่ๆโอตะยูเมะ

แรกๆเราก็ชวนเค้ายืนบนเก้าอี้กัน 555555(ตอนนั้นใส่กระโปรง)

แต่พอถึงเวลาจริงกลุ่มเค้านั่งให้เราดูดิชหมดเลย

ซึ่งมองจากบนเวทีมา มันเด่นมากกกกกกก เหมือนเป็นกลุ่มท่ามกลางฝูงชน

วันศุกร์การดูคอนของเราเลยสนุกเป็นพิเศษ ฟินด้วยเพราะดิชหนัมาเล่นบ่อย

แล้วก็ขอบคุณพี่ๆโอตะที่เก็บจานให้ด้วยนะคะะ ><

วันที่สี่

วันสุดท้ายแล้วว เราคือซากศพสุดๆ วันนั้นเป็นวันของไซน์

เราวนไปเก้ารอบ

มี ทาคุมิ 5 มาซากิ 2 ริวจิ โทอิ คนละ 1

แค่นี้ก็ฟินมาละ 55555555555 เราได้คุยกับน้องมิเยอะจนแบบ

รอบสุดท้ายเราหมดไรจะถามละ ได้แต่มองหน้าน้องมิแล้วย้ำว่า มาไทยอีกนะ

นี่พวกนายตอบตกลงกะเราละนะ อย่าลืมมาให้ได้ล่ะ 55555

แล้วดิชก็กลับญี่ปุ่นไป เราไม่ได้ไปส่งหรอกเพราะเราไม่ไหวแล้วว

แต่ก็หวังว่าดิชจะเอาความประทับไทยจะแฟนไทยกลับไปเนอะ

จบงานดิช

บอกตามตรงเราหมดไฟ มีหลายเรื่องมากที่เราพบเจอ

จริงๆเรากับดราม่าเป็นเรื่องคู่กันอยู่แล้ว

อยู่ในจุดที่ดราม่าพร้อมมาหาเสมอ ซึ่งปกติเราก็จะปล่อยผ่านไปไม่ก็ทำให้มันจบๆ

แต่งานนี้บอกเลย เราหมดไฟในการติ่งไปเลยแหละ 5555555555

ถ้าเราจะฟินดิช เราคงยังไม่ลงทวิตเยอะ อะ 

รู้สึกผิดหวังกบัสิ่งที่ตัวเองพบเจอมันมีหลายเรื่องมากที่ถ้าเราเล่าก็ไม่รู้ว่าจะเล่าให้ได้ไร

เราเลยจะขอเก็บความประทับใจหลายๆอย่าง มิตรภาพดีๆที่ได้ มิตรภาพระหว่างแฟนคลับต่างวง

แล้วหวังว่างานหน้า จะมีความสุขมากกว่านี้นะ :D