#เหมียวติดเกาะ เทคนิคกดบัตรคอนเสิร์ต กับ ความยุ่งจนภาพตัด

ก่อนเริ่มเลย あけおめ ฮปนย. สวัสดีปีใหม่ ทุกคนที่เข้ามาอ่าน พูดแล้วก็ไม่น่าเชื่อว่าบล็อคนี้ดำเนินมาเข้าสู่ปีที่ 7 แล้ว (ถ้าไม่รวมสมัย exteen) ส่วนเราปีนี้จะเข้าสู่วัย 25 พูดเป็นเล่นไป ส่วนตัวเราเข้าด้อมญี่ปุ่นมาตั้งแต่อายุ 13-14 เขียนมาเยอะ เบียวก็เยอะ แต่ความชอบเราไม่ได้เปลี่ยนจากเดิมเลย อาจจะเบาๆเรื่องติ่งไอดอลไปบ้าง (ไม่ใช่ว่าเลิกนะ) แต่ตามแบบมีสติ บวกใช้เงินแก้ปัญหามากขึ้น เรายังชอบดูหนัง ชอบฟังเพลง ชอบอ่านหนังสือ เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากตอน 13-14 เลย หวังว่าทุกคนจะยังคงติดตามอ่านเรื่องราว ได้เรื่องบ้าง ไม่ได้เรื่องบ้าง มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง แบบนี้ไปเรื่อยๆนะคะ เราคงไม่เลิกเขียน(ถ้ายังมีคนอ่าน) ขอให้ทุกคน(และตัวเราเอง)มีความสุขในปี2021 เพี้ยงงง

.

.

.

หลังจากเยียวยาจากช่วงเวลายากลำบาก เราก็เริ่มต้นอะไรหลายๆอย่าง  อยากทำอะไรก็เริ่มทำ ถามว่าอยากทำอะไร ก็หนีไม่พ้น ย้ายงาน555555 ถ้ามีโอกาสคงได้มีโอกาสรีวิวบริษัทหางานของญป. เอาจริงๆนี่ก็อยากรีวิวบริษัทที่ไทยนะ แต่คือต้องเป็นเรื่องเป็นราวแน่ๆ ถ้าเขียนจริงๆ55555 ขอเผื่ออนาคตสิบปีข้างหน้าอาจจะเกิดอะไรขึ้นทำให้เราอยากย้ายไปอยู่ไทยก็ได้ เก็บไว้ก่อน 

บริษัทที่เราใช้คือ พาโซน่า (ที่ไทยก็มี) แต่ที่ญป.ต่างกันเยอะ เค้าจะมีโทรมาสัมภาษณ์คร่าวๆว่าเราสามารถทำอะไรได้บ้าง แต่ที่พีคคือช่วยเขียนรีซูเม่อย่างจริงจังเว่ย อันนี้ตอนไทยไม่มี (ขนาดชื่อเดียวกันนะ) จริงๆที่ญป.มันมีคำที่เค้าว่ากันว่า อย่างน้อยให้ทำ3ปีก่อน(แล้วค่อยออก) หลังจากลองๆส่งใบสมัครแล้วนี่ว่าจริงนะ เพราะส่วนใหญ่คือเห็นเราประสบการณ์ต่ำกว่า3ปีคือปัดตกตั้งแต่ส่งเอกสารเลย (ทั้งๆที่ก็ทำงานบ.ใหญ่มากอยู่) เลยเริ่มคิดได้ว่าหรือจะอดทนให้ครบ3ปี แล้วค่อยออก

แต่เอาจริงก็ไม่อยากทนละปะ5555 เราเลยไม่หยุดการย้ายงาน คือทำไปสมัครไป มันต้องได้สักที่แหละ

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก อย่างที่คิดไว้เว่ยว่าการย้ายงานมันไม่ง่ายเหมือนที่คิดอย่างว่าแหละแก โควิดทำให้คนตกงานเยอะ คนหางานใหม่เยอะมากตัดภาพมาที่บริษัทก็ชิบหายพอกันไม่มีตำแหน่งให้คนเข้าไปทำใหม่ รับแค่พอจำเป็นเท่านั้น จากตอนแรกที่เราลองใช้แค่พาโซน่า ต่อมาเราก็ลองใช้เอเจนซี่ใหญ่ๆดูอย่างพวก Recruit Agent ส่วนตัวที่ถูกใจอันหลังมากกว่า ด้วยความที่มันใหญ่เลยมีตำแหน่งแนะนำเราเยอะกว่า พาโซน่า  ตลกตรงที่แบบ ของRecruit Agentมันขึ้นบอกด้วยว่าแบบตำแหน่งนี้มีคนมาสมัครกี่คนแล้ว เราเห็นเลขแล้วแบบตกใจเลย เช่น บ...รับ 1ตำแหน่ง คนสมัคร 500++ คน นี่แบบเอออแล้วกุจะได้ไหมถามใจ5555555 (อาจจะเพราะสมัครแต่บริษัทใหญ่ๆด้วย) บางที่ไปถึงสัมรอบสุดท้ายละ (ส่วนใหญ่ออนไลน์แหละ) แล้วก็ถามเราว่าจะออกทำไม บฺเก่าดีกว่าที่นี่ตั้งเยอะ ที่แบบบอ้าวแล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม นั่นแหละ การย้ายงานเราเลยไม่ค่อยจะคืบเท่าไหร่

แต่ก็ยังคงสมัครเรื่อยๆอยู่นะ ไว้จะมาอัพเดทเรื่อยๆ

ช่วงที่เราเริ่มคิดจะย้ายงานจริงจัง เป็นช่วงเดียวกับที่เราต้องเขียน วิทยานิพนธ์ ที่เคยเกริ่นๆไปรอบที่แล้ว ขอเรียกว่า "รงบุน" ละกัน คืออิรงบุนเนี่ย ถูกกำหนดให้ต้องเขียน 20 หน้า (ปีนี้พิเศษตรงที่รวมปก สารบัญ สรุป) การเขียนภาษาญป.20หน้า ไม่ใช่เรื่องง่ายของเราแน่นอน เพราะเราเป็นม้ง แล้วอิรงบุนอะยากเบอร์ที่คนญป.ธรรมดาก็เขียนไม่ค่อยจะได้ เป็นระบบขึ้นเงินเดือนที่ฟัคแดมมาก 

จำไม่ได้ว่าเอนทรี่เก่าบ่นว่าอะไรไป แต่เอนทรี่นี้ยังคงบ่นได้อยู่เลยจะขอบ่นต่อ5555

ทุกคนลองคิดถึงเวลาเราเขียนรายงานเริ่มนึงนะ เอาแบบเป็นภาษาไทยอะ มันต้องใช้คำสวยๆ เรียบเรียงเนื้อเรื่อง ให้มันเป็นเรื่องเป็นราวใช่ไหม คือการเคาะเนื้อหาก็ยาก เขียนก็ยาก ยากสุดคือตีกับหัวหน้านี่แหละ ทุกคนอย่าเพิ่งเบื่อ เรายังตีกันอยู่เรื่อยๆ รงบุนมันกำหนดให้มีที่ปรึกษา นั่นก็คือต้องเป็นหัวหน้าเรา กับ คะโจว ซึ่งสองคนนี้ความเห็นแม่งไปคนละทางเลย ตอนแรกมันมีเนื้อหาที่เราเคาะกับคะโจวมาแล้วว่าเราจะไปแนวนี้ แต่พอหัวหน้าเข้ามาดู ก็ไปอีกแนวนึง นางแทบจะเขียนให้เลยด้วยซ้ำ (ปรากฎว่าที่นางยัดมาก็ต้องตัดออกหมด เพราะไร้ซึ่งความจำเป็นและตรรกะ) ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่น่ารำคาญที่สุด เพราะกว่าเราจะเขียนได้แต่ละตัวละอักษรก็คือลากเลือดช่วงเดือน 11-12 ที่ผ่านมาเราถวายวิญญาณทั้งหมดให้อิรงบุนนี้ไปทั้งหมด เลิกงานกลับมาก็เขียน เสาร์อาทิตย์ก็เขียน คือให้เธอหมดแล้วทั้งใจ กลายเป็นว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลยเว่ย ช่วงเดือนทีผ่านมา5555555 

ก็เลยไม่มีอะไรจะเขียนเท่าไหร่... /ไม่จริงหรอก มีเรื่องมากมายแต่ลืมไปหมดแล้วเพราะยุ่งมาก5555

แต่ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าในสถานการณ์ที่ชิบหายวายป่วงขนาดนี้ ปี2020 เราได้ไปคอนเสิร์ตด้วยแหละ ตอนต้นเดือน11 เป็นช่วงที่โควิดเริ่มซาแล้วทุกคนเริ่มมาใช้ชีวิตปกติพอดี แต่หลังจากที่ผ่านไปสักพักสถานการณ์ก็ชิบหาย จนคอนเสิร์ตรอบสุดท้ายยกเลิกไปเลอ...

พูดถึงคอนเสิร์ตที่ไป ขอเขียนเก็บไว้เป็นความทรงจำแล้วกัน

คอนเสิร์ตที่เราไปมาคือ SHE'S Tour 2020 ～Re:reboot～ จัดขึ้นวันที่ 6 พฤศจิกายน (แน่นอนว่าลาบ่ายเพราะวันศุกร์)

เซ็ตลิสตามนี้เลย https://www.livefans.jp/events/1272509 ซึ่งคนที่เป็นแฟนคลับมาอย่างยาวนานของเราคือกรี๊ดมากกก มีแทบทุกเพลงที่ชอบ ซึ่งการจัดการก็น่าสนใจดีนะ เค้าจะให้เราเขียนรายละเอียดเบอร์ติดต่อที่อยู่ ก่อนเข้าให้ยื่นใบนั้น วัดไข้ ให้ใช้แอลกอฮอลล์เช็ดมือ ระหว่างคอนต้องใส่ผ้าปิดปากตลอด ห้ามออกเสียง ปรบมือได้เท่านั้น คอนนี่เงียบยิ่งกว่าเป่าสาก แล้วเค้าก็จะมีจุดให้ยืน ว่าเราต้องยืนตรงนี้ไรงี้ ปกติพวกไลฟ์เฮาส์แขกคนหน้าสุดจะยืนตัดขอบเวทีเลย แต่นี่มีรั้วกั้นให้ห่างเมตรกว่าได้มั้ง 

คอนนี้จัดแถวบ้านเรา เป็นคอนที่คนน้อยที่สุด (55คน) แล้วบัตรหายากสุด รอบนี้ไม่ใช่ดวงด้วยความสามารถล้วนๆ อันนี้เป็นเทคนิคที่ไม่รู้เกี่ยวไหม คือ บัตรคอนเสิร์ตสมัยนี้ส่วนใหญ่มันจองผ่านเว็บที่ชื่อว่า e-plus น้องเค้าก็สามารถใช้น้องเค้าได้หลายทาง เช่น ผ่านเว็บ(ในคอม) ผ่านเว็บ(ในมือถือ) และผ่านแอป ซึ่งจากการศึกษาหาข้อมูลของเราแล้ว การจองผ่านแอปไวสุด แต่มันมีเทคนิคมากกว่านั้นเว่ย สมมุติบัตรเปิดขายตอน 10 โมง ด้วยระบบของน้องเค้าเราขอแบ่งออกเป็น 3 step 

1.ห้องบอกรายละเอียด แล้วกดปุ่มชมพูเพื่อเข้าไปหน้าถัดไป เทคนิคเราคือหน้านี้ให้กดเข้าไปรอเลย อย่าไปรอถึงเวลาแล้วค่อยกดเพราะมันไม่ทัน

2.พอกดปุ่มชมพูแรกแล้วมันจะขึ้นหมุนติ้วๆแบบนี้ ถ้าใครพองมญป.ได้จะพอรู้ว่ามันบอกว่า จะเรียงลำดับ แสดงว่ามันนับอันดับตั้งแต่หน้านี้เว่ย 

พอมันหมุนเสร็จเลื่อนมาล่างสุดมันจะมีให้กรอกรายละเอียดบัตรที่เราต้องการ เช่นบัตรนั่งบัตรยืน และจำนวนบัตร ก่อน 10 โมงคือกดรอไว้เลย แล้วรอ10โมง (นับเป็นวินะ5555 แนะนำให้ดูเว็บนาฬิกาโลก)แล้วค่อยกด login อย่ากดก่อนเวลาเดี๋ยวนก

3.หน้า login ใครใช้แอปเราแนะนำให้ทำไงก็ได้ให้โทรศัพท์ไอดีพาสเราเอาไว้ อย่างเราใช้ไอโฟนก็ให้มัน face idได้ จำได้ไม่ต้องกรอก

4.มาที่หน้าจ่ายตัง อันนี้ก็สำคัญ แนะนำให้เลือกจ่ายเงินแบบคอมบินิ (จ่ายเซเว่น แฟมมาร์ท)ไรงี้ เพราะมันเลือกได้เลย อันนี้เราเปลี่ยนวิธีจ่ายเงินทีหลังได้หลังจากกดบัตรแล้ว

 ที่สำคัญก่อนกดให้ลองซ้อมมือไว้ก่อน แต่อย่าเผลอกดไปไกลถึงหน้าจ่ายเงินนะ เดี๋ยวหาว่าเราไม่เตือน สรุปคือทำยังไงก็ได้ให้เราไม่ตรงเสียเวลากรอก ในสเตปไหนเลย อะไรกรอกทิ้งไว้ได้ก็กรอก ล็อคอินก็ทำยังไงก็ได้ให้ไม่ต้องพิมพ์รหัส ทุกเวลามีค่า เราใช้วิธีนี้เลยสอยบัตร 2 ที่สุดท้ายมาได้ (เอาจริงกดใบเดียวมันได้ง่ายกว่านะ)

เราโยงไปโยงมาไปเรื่องกดบัตรได้ไง5555555 เอาเป็นว่าลองดูนะ ขอให้ไม่นก

แต่ผมนี่กลับเส้นเรื่องหลักไม่ถูกเลย วีคหลังจากนั้นเราก็มีความยุ่งกับหลายๆอย่าง บวกกับความซกของตัวเองที่ดองรงบุน แล้วยังหาเรื่องไปเที่ยว ใช่ ก่อนสถานการณ์โควิดจะชิบหายเราไปเที่ยว ยามานะชิ ไปตามล่าใบไม้แดงมา...

พูดถึงทริป Yamanashi เป็นทริปวู่วาม ทริปคนว่างที่ไม่ว่าง เกิดจากพี่ชิฟ อยากไปตามล่าใบไม้แดง แล้วเราก็โอเคกระโดลงเรือไปกับเค้า555555 คืนนั้นจองตั๋วไปเลย 

เป็นทริปที่รูปเยอะมากกกกก แต่เหนือรูปที่เยอะคือรูปที่ดองเยอะมากๆๆๆๆๆๆกว่า 

ถ่ายเยอะจนไม่รู้ว่าอะไรดีไม่ดี ลงมั่วๆไปเลยละกัน ส่วนใครจะตามรอย ไปลอกได้ในนี้เลยจ้า เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกัน55555555 แนะนำได้อย่างเดียวคือให้รีบจองโรงแรมไวๆนะ เพราะมันเต็มไวมาก ที่ๆเราไปพักก็ไม่ได้จะดี อย่าไปเลย55555555

หลังจากจบทริปนี้สถานการณ์โควิดก็พีคคขึ้นกราฟหักเลยทีเดียว อาจจะเพราะด้วยความที่ปีนี้หนาวววไว หนาวนาน หนาวกว่าปีที่แล้ว จนเรายังเริ่มท้อเราก็เลยเริ่มจำศีลเขียนรงบุน จากนั้นภาพก็ตัดมาคริสต์มาสเลย

มาคิดๆดูแล้วเราต้อง workload แน่ๆไม่งั้นเราคงไม่ลืมขนาดนี้ ตารางทุกวันๆคร่าวๆ คือ ไปบริษัท ทำOT 2-3ชม. กลับบ้าน กินข้าว ปั่นรงบุนถึงเที่ยงคืนครึ่ง ไถโทรศัพท์ต่อถึงตี1ฟ่า ตื่น(ไม่ค่อยไหว) แล้วภาพก็ตัดตอนไปทำงาน 

อิรงบุนเขียนไปไม่ใช่ว่าจะผ่านเลยนะ แต่ให้หัวหน้าเช็ค อิหัวหน้าก็เรื่องมาก ไม่ยอมให้เราเขียนปัญหาของงานปจบ. คือในรงบุนปกติเค้าจะเขียนปัญหา ต้นเหตุของปัญหาและทางแก้ไข แม่งไม่ยอมให้เขียน เพราะอะไร เพราะแม่งทำงานนี้มาคนเดียว ถ้ามีปัญหาแสดงว่าปัญหาคือนาง คือแบบบ อิดอกกกกกใจน้อย คิดเล็กคิดน้อย ไม่ได้จะเหยียดแต่อยากให้ทุกคนคิดถึงลุงตัวใหญ่ๆ สูง180+ แต่ตัวใหญ่ อายุจำไม่ได้แต่ 50ตอนกลาง ผู้เตรียมตัวเกษียรแล้วทั้งๆที่เหลือเวลาอีก  5 ปี นิสัยคือชอบให้คนอื่นชม ให้คนอื่นยกว่าเก่ง บลาๆ ชอบคุยกะสาวๆ (โม่ยสัส) หลังๆคือใจดีกะชะนีทุกคนเว้นเรา โม่ยสุดคือตัวเองก็มีลูกสาว แล้วก็ชอบโชว์ความคิวท์ของลูกสาวตัวเองให้หลายๆคนดู(แน่นอนเว้นเรา แต่ช่างเหอะไม่ได้แคร์) แล้วที่บอกแหละ ชอบอู้ แล้วนางก็ชอบใช้คำที่ไม่ได้กลั่นกรองมาจากสมอง (ที่เคยบ่นไปหลายรอบละแหละ) เฮ้อ ถ้าจะออกก็เพราะอิลุงนี่แหละ บอกเลย

บรรยากาศ Work from home ของเลาเอง มันก็จะยุ่งประมานนี้

ตัดมาที่คะโจว คะโจวเป็นลุงที่หน้าตาและนิสัยเป็นมิตรที่สุดที่แผนกละเราว่า ติดอยู่ที่นางเด็กกว่าอิหัวหน้า ก็เลยมีความเกรงใจสูง ไม่รู้เหมือนกันว่ารงบุนมันจะจบยังไง ตอนนี้ก็ยังไม่เสร็จนะ เดี๋ยวหยุดยาวเปิดไปก็ต้องทำอีก ฟัคค

ช่วง พฤศจิกา ธันวาคือภาพตัดจนน่ากลัว ถึงจะว่าภาพตัดแต่ วันหนึ่งวันมันนานแล้วก็หนักมากจนไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไง สิ่งเดียวที่เราต้องการคือการนอน ซึ่งพอหยุดปีใหม่ อย่างที่ว่าแหละไปไหนไม่ได้ เพื่อนเลยมาเคาท์ดาว์นเป็นเพื่อน หลังจากนั้นเราก็นอนยาวเลยจนถึงตอนนี้ รงบุนคือไม่คืบ แต่ยังมีหน้ามาอัพบล็อค ทวิตเตอร์ก็หาย ไอจีก็ตาย นี่ก็สงสัยว่าตัวเองทำไร เอาเป็นว่าวันหยุดเหลืออีกสองวัน รงบุนต้องเสร็จ เลาจะสู้ว

เอ่อใช่ แง้มๆว่า ชสก.นางกลับมาแหละ นางทักเรามาถามว่าเราสบายดีไหม รงบุนเป็นไง พอเราชวนไปกินข้าวนางก็หายไป(ตอนนี้แชทก็ค้างอยู่แบบนั้น) ทั้งหมาทั้งนก จะโทษนางก็ไม่ได้ โทษตัวเองแล้วกันที่คิดว่าเขากลับมา ไปค่ะ มูฟออนค่ะ อย่าชะชะช่าค่ะ ไปข้างหน้าค่ะะะ

สุดท้ายนี้หวังว่าปีที่จะเป็นปีที่ดีของทุกคนนะคะ เราก็หวังว่าจะมีอะไรสนุกๆมาเล่าให้ฟังเหมือนกัน ความหวังมากมายที่ล้มเลิกไปปีที่แล้ว หวังว่าปีนี้จะได้ทำ

ไม่รู้เป็นลางหรืออะไรแต่เราติดเกาะของจริงว่ะตอนนี้ ตามข่าวเลยตอนนี้ถึงอยากกลับก็กลับไทยไม่ได้ (ยกเว้นลาออก) กลับไทยกักตัว 2วีค กลับมาญป.กักอีก 2วีค เออถ้าไม่กลับถาวรจริงๆเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าปี2021นี้จะเป็นยังไง...

HNYจ้า