เมื่อฉันไปงานหาคู่ #เหมียวติดเกาะ

อย่างที่เปรยๆไว้ตอนเอนทรี่ก่อนว่า เดทเพื่อมูฟออนเยอะมาก ใช่เรากลับไปพึ่งแอปแหละ มันเหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่ายเว่ย การตอบข้อความคนครึ่งร้อยทีเดียวมันไม่ง่ายเลย คนมากมายแต่สุดท้ายก็ว่างเปล่า เรื่องแบบนี้ไม่โทษใครจริงๆโทษตัวเองที่เลือกเยอะ (แต่คนเรามันก็เลือกปะ) อันนี้ก็แล้วแต่วิจารณญาณเลย คนไหนคุยถูกคอก็ลองไปกินข้าวด้วย เชื่อมะ ไม่มีคนไหนได้ไปต่อเลย นี่เทรีบกินรีบกลับก่อนตลอด รู้สึกสุดท้ายคนที่ไม่พร้อมสุดคือเรานี่แหละ เราเลยพอๆก่อน กลับไปโฟกัสอย่างอื่น

อย่างที่ว่าแถวที่เราอยู่ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่คนในบริษัท แล้วถ้าจะหาแฟนแถวนี้ที่ศีลเสมอกันก็คงหนีไม่พ้นคนในบริษัท อันนี้ไม่ได้จะอะไรนะ คือด้วยความที่เราอยู่ตจว. บริษัทที่ดีที่สุดแถวนี้ ทั้งเรื่องสวัสดิการ เงินเดือน การศึกษาก็หนีไม่พ้นบริษัทเรา การไปเดทกับหลายๆคนรอบนี้รู้สึกเลยว่า เออศีลแม่งไม่ได้ คุยกันไม่รู้เรื่อง คือสลิ่มญี่ปุ่นอะ (เจอมาเยอะมากละ) วิชั่นเค้าแคบ ซึ่งเค้าก็ไม่ผิดแหละ เราบอกแล้วเราผิดเอง ลองจินตนาการดูการจะคบกับคนต่างชาติได้มันต้องเปิดใจระดับนึงเลย แม้เค้าจะเปิดใจไปเดทกับเราเพราะอาจจะคุยถูกคอรึ ชอบเบ้าเรา(?) แต่พอคุยกันจริงๆมันไม่ได้ ต่างจากตอนเดทกับผช.ในบริษัทตัวเอง ยกตัวอย่าง ทซก. อกร. หรือจะ ชสก.เอง เค้ายอมรับเราที่เป็นเรา เรายังสัมผัสจุดนั้นไม่ได้จากผช.ที่พบปะมา ยิ่งเดทยิ่งท้อ ไม่อยากพูดเจาะรายคนเพราะจะดูเป็นคนปากร้าย อ้าว ไม่ทันแล้วหรอ เอาเถอะ เรื่องที่จะเล่าต่อนี้น่าสนใจกว่า ลืมๆบรรทัดบนไปก่อน55555 

มันก็มีคนๆนึงที่คุยถูกคอมากเลยเว่ย ถูกคอจนรู้เลยว่าอินี่บ.เดียวกันแน่ๆ ผีเห็นผี ตบมุกไปในทางเดียวกัน เราว่าเค้าก็คิดเหมือนกัน แกล้งถามกันไปมาจนแบบ เอออบ.เดียวกันนี่แหละ เป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี คุยกันถูกคอมากจนคิดแหละว่าจะสานต่อ เราขอเรียกว่า ทัตจังละกัน มีวูบนึงคิดด้วยว่าเอออชีวิตต้องการคนแบบนี้ ได้กลิ่นเดียวกับทซก.เลย คือเค้าพูดสิ่งที่เราอยากฟัง (นี่ก็เอาแต่ใจไง5555) แต่ถ้าแค่นั้นมันจะไม่พีคพอ วันดีคืนดีไม่รู้ทำไมคุยกันเรื่องเคยกิ๊กกับเพื่อนรุ่นเดียวกันไหม นี่ก็เป็นคนตรงๆไงถามก็ตอบ อ๋อถ้าเพื่อนอะไม่มี (ลืมไปว่ามี) แต่ถ้ารุ่นพี่อะมี แล้วนางก็ทายแล้วเสือกทายถูกว่าเป็นชซก. (นางย่อ ชซก.ว่า DS นี่ก็แอบคิดว่าเออเปลี่ยนมาย่อแบบนี้คนอ่านจะจำง่ายกว่ามะ แต่ถ้าคนญป.มาอ่านจะโป๊ะไหม) สรุปพี่แกเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกับชซก. ซึ่งเราก็รู้จักดีเพราะเคยเล็งไว้เหมือนกัน ไอสรัสพีคมาก อาจจะไม่ได้เขียนในบล็อค แต่ในแก๊งที่เราชอบเมาท์มอยกันมันมีรูปในตำนานรูปนึง เคยลงในทวิตแต่ลบไปแล้วด้วย มันเป็นรูปตอนเราเข้าบริษัทช่วงแรกเลย ถ่ายอวดเพื่อนว่าเมิงงบริษัทนี้มีแต่ผช.หล่อ ในรูปนั้นมารู้ทีหลังว่ามีชซก.อยู่ แล้วก็มีทัตจังอยู่ในรูปด้วย แบบแกนี่เคยเห็นกระทั่งเค้าเดินจูงมือกับแฟน(เก่า) แล้วกรี๊ดกับเพื่อนว่าแบบบมันน่ารักมาก อิจแฟน 

ทัตจังก็บอกบุญเราว่า รู้ยังว่าชสก.มีแฟนแล้ว .... เหมือนโลกถล่มเลยแก เคยคิดว่าไหว เคยคิดว่ามูฟได้แล้ว คุยไปคุยมาคือได้จาก 街コン (งานอีเวนท์หาคู่รวมคนเยอะๆ ที่แบบใจไม่ถึงก็คงไม่ไปอะ) นี่แบบอ๋อเค้าเลือกทางนั้นสินะ เอาจริงก็รู้แหละว่าชสก.ก็ออกแนว play นิดนึง เรารู้ดีว่าเค้าชอบผู้หญิงตัวเล็ก (เคยเห็นแฟนเก่ามาแล้วใส่ส้นสูงยังตัวเท่าคางเราที่ใส่รองเท้าธรรมดา) เราไม่รู้จะบรรยายความช็อคที่เรารู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรยังไงมันพูดยากเพราะเราก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แน่นอนว่าเรายอมแพ้เรื่องชสก.ไป 100% แล้ว

หลังจากรับรู้เรื่องดังกล่าวจากทัตจัง เราก็แอบนอยด์ไปพักนึง (2-3วัน) แต่อีกแง่นึงตอนนั้นกับทัตจังก็เหมือนจะไปได้ดี เป็นความสัมพันธ์ที่ดี (ตอนนี้ก็อีกเรื่องนึง) จนผ่านไปได้อาทิตย์นึงเรามีนัดไปถ่ายรูปซากุระกับเพื่อนเว่ย ทุกคนคิดออกใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ 

ขอเล่าละเอียดหน่อยละกัน

วันเกิดเหตุเรานัดกับเพื่อนสาวที่ไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก นางนัดนี่แต่เช้าเลยเว่ย เห็นว่าถ้าไม่รีบไปคนจะเยอะ แต่ตอนไปถึงนี่ก็เยอะละนะ ต้องจอดรถข้างล่างแล้วปีนขึ้นไป พอขึ้นไปชั้นบนสุด อิเพื่อนทำแว่นหาย คือนางแขวนแว่นไว้ที่กระเป๋าข้างนอก(ใครเค้าเก็บของสำคัญไว้แบบนั้นกันวะ) แล้วก็งอแง เดินขึ้นลงเขาเพื่อหาแว่น เป็นชะนีญป.งอแง งอแงเบอร์ไปแจ้งความอะ วันนั้นเราอารมณ์เสียกับอิเพื่อนมาก อารมณ์เสียจนกลัวความนิสัยเสียของตัวเองอะ คือแว่นมันไม่แพงซื้อใหม่มะ แว่นหาอะไม่โกรธแต่รำคาญที่แบบพูดอยู่นั่นแหละ ให้นึกภาพถึงอนิเมนะ ที่มีตัวละครพูดตลอดเวลา เหมือนเสียงในใจดังอะ เชื่อว่าจะเจอ คนญป.ใจดีจะมีคนเก็บให้แน่ๆ บลาๆ รำคาญที่ไม่ได้พูดติดฮาแต่พูดแบบ โว่ยยช่างเหอะ โมโหอีกอย่างที่นางถ่ายรูปให้เราไม่สวย(อินี่ก็โมโหแล้วพาลไปเรื่อย) จนตัดสินใจกลับเดินลงมาที่จอดรถจะเดินไปเข้าห้องน้ำ นี่เห็นผช.ที่ดูออร่าแล้วก็คือหล่อ คือไทป์แน่ๆยืนรอใครสักคนอยู่หน้าห้องน้ำ ใช่ ใช่แล้วจ้าา เราเจอชสก. มากับแฟนแน่ๆ นี่ไม่รู้ว่านางรู้ว่าเราอยู่แถวนั้นไหม เพราะเราเดินผ่านหน้านางแต่ก็พยายามปิดหน้านะ ตอนนั้นถ้าทำได้ก็อยากจะมุดแผ่นดินหนีอะ เกลียดความที่ก็ยังเป็นคนเสือกแอบยืนดูแฟนเค้าเออ น่ารัก... ตัวเล็ก รู้แล้วเธอชอบคนแบบไหน ฉันคงเป็นไม่ไหวแม้ต้องการแค่ไหนจริงๆ ชัดเจน

รู้แหละ ว่าเค้าชอบผู้หญิงตัวเล็ก คือแฟนใหม่นางใส่ส้นเตารีดแล้วยังสูงแค่ไหล่ แสดงว่าก็มีความตัวเล็กพอสมควร นี่เคยเห็นแฟนเก่านางก็ไซส์นี้ เอออ ฉันเป็นผู้หญิงสูง 166 ไง ทำให้ไม่ได้จริงๆ พอเห็นภาพอย่างงี้ก็ดีนะ เราไม่ชอบยุ่งกับคนที่มีแฟนแล้ว ตอนทซก.ก็ออกห่างได้เพราะเค้ามีแฟนนี่แหละ พอเห็นอะไรชัดเจนแบบนี้ก็ดี จะได้จบๆกันไป คราวนี้จบจริง มูฟออนอย่างว่องไวไม่มีอะไรติดค้าง เจ็บแต่จบ 

พอจะมูฟก็มูฟแล้วไม่รอแล้วจ้ามาก แต่การมูฟออนสำหรับเราไม่ใช่เรื่องง่ายถ้าใครที่ติดตามมาตั้งแต่ไหนแต่ไร (ตั้งแต่ exteen 55555) ทุกคนจงจะสัมผัสความเวียนเทียนของเราได้ ซึ่งแม้ตอนนี้เราจะอายุแต่ 25 แล้ว แต่สิ่งนี้ไม่ได้แตกต่างจากตอน 15 เลยแกร พูดไป ปัจจัยที่จะทำให้เรามูฟออนได้มีอยู่ 2 อย่างคือ 1.เวลา(ซึ่งจะนานมากกกกกก) 2.คนใหม่ ซึ่งแน่นอนจะมีวิธีการมูฟออนไหนดีเท่าการหาคนใหม่! เราไม่รอช้าเว่ย สัปดาห์ถัดมาเราบุ๊คกิ้ง 街コン ทันที5555555555555 (ต่อไปนี้จะเรียกทับศัพท์ว่า มะจิคง) 

คำว่า 街コン มันมาจาก 街(เมือง)+婚活(การหาคู่แต่งงาน ) มันจะต่างจาก โกคง ที่เป็นการแนะนำเพื่อนกับคนรู้จัก มะจิคงคือตามชื่อเลยจัดในเมือง จะมีบ.จัดงานแบบนี้อยู่(ซึ่งแม่งจัดถี่จนงง) แล้วคนที่ต้องการอยากหาคนรู้ใจก็สมัครไปผช.ราคาประมาน 6,000 เยน ส่วนผญ.ฟรีบ้าง รึจ่าย 500 เยน เป็นการจ่ายเงินที่ไม่คุ้มมากเพราะไม่มีอะไรให้แดกเลยนอกจากน้ำเปล่าแก้วเดียว(อันนี้งอนจริง) มะจิคงเป็นอะไรที่เราหลีกเลี่ยงมาตลอดแม้จะมีคนบอกให้ไปหลายครั้ง เพราะถ้าโป๊ะเจอคนที่รู้จักมันจะเป็นอะไรที่เหี้ยมาก(แวดวงแถวนี้มันแคบโอกาสเจอสูงมาก) ถ้าเจอคนดีก็รอดไป แต่ถ้าเจอคนไม่ดีก็จะโดนเอาไปเมาท์ว่าอิเหมียวไปมะจิคง เอาจริงๆอยากไปมานานละเพื่อหาคอนเทนท์มาเขียนบล็อค5555 ครั้งนี้ตัดสินใจไปเพราะปัจจัยหลายอย่าง 1 คือความตั้งใจจะออกสูงมาก คิดว่าถึงโดนเมาท์ไปยังไงปีนี้กุก็จะออกช่างแม่ง บวกกับความอกหักขั้นรุนแรงทำให้จิตใจคนเราพร้อมทำสิ่งที่ไม่คิดจะทำมาก่อนได้ แหม่ พูดทำเป็นเท่ห์ ความจริงคือเพื่อนอยากไปแล้วชวนเราไปเป็นเพื่อนแล้วเราตอบตกลงแค่นั้นแหละ 55555555 เราก็เลยไปมะจิคงกับเพื่อนแล้ว culture shock หลายเรื่องมากเว่ย 

หลังจากที่เราจองรอบที่จะไปแล้วจะมีเมล์ติดต่อมาว่ามีอะไรที่เราต้องเตรียมไปบ้าง ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากนอกจากปากกาแหละ เรากับเพื่อนก็เดินทางไปที่ร้านอาหารในโรงแรมแห่งนึง พอถึงเข้าก็จะเช็คอายุ บัตรที่ยืนยันว่าเราคือตัวจริง แล้วเค้าก็จะให้ใบมากรอก แต่ละที่น่าจะไม่เหมือนกัน ใบหน้าตาประมานนี้

(มันเป็นแผ่นเดียวกันแหละ แต่มันจะแยกเป็นส่วนๆ)

ใบนี้มันจะแบ่งออกเป็น 4-5 ส่วน ใบแรกสำคัญมากเป็นใบกรอกประหวัดคร่าวๆของเรา เช่นชื่อ กรุ๊ปเลือด(อิประเทศนี้บ้ากรุ๊ปเลือด) ส่วนสูง งานอดิเรก แล้วก็มีคำถามต่างๆ ชอบคนแบบไหน ไม่ชอบของกินอะไร เดทแรกอยากไปที่ไหน ไรงี้ เราก็เขียน(ส่งๆ)ไป แล้วมันก็จะมีใบใหญ่ๆเป็นตารางอีกใบให้เราเขียนจดโน๊ตว่าคนนี้เป็นยังไง ถูกใจคนไหนเป็นพิเศษก็จดๆไว้ให้ตัวเองดู แล้วก็มีใบให้เขียนคอนแทค เผื่อถูกใจคนไหนเป็นพิเศษอยากแจกไลน์ก็เขียนไป หลังจากคุยเสร็จรอบแรกมันจะมีให้เราวงคนที่ถูกใจอันนี้จะวงกี่คนก็ได้ เค้าจะเอาไปบอกให้อีกฝ่ายรู้ แล้วเราก็จะรู้ด้วยว่ามีเบอร์ไหนถูกชะตากับเรา สุดท้ายสำคัญสุดเป็นใบจัดลำดับคนที่ถูกใจ เขียนกี่อันดับก็ได้ ไงล่ะ แค่อธิบายใบก็น่าสนุกละชะ5555555555

ก่อนอื่นเลยที่บอกว่าตกใจเพราะงานมันเงียบมาก อิใบข้างบนจะถูกวางไว้บนโต๊ะเราแอบไปถึงเวลาแบบพอดีๆคนมาเกือบครบละ ทุกคนก็จะนั่งเขียน รออยู่ที่โต๊ะ ตอนแรกก็จินตนาการว่างานแบบนี้มันคงร่าเริงเสียงดัง นี่ไม่มีใครคุยกันเลยเว่ย เหมือนฟิลไปเขตแล้วรอเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกคิว แบบนั้นเลยจริงๆ ตอนเข้างานรู้เลยว่าฉันไม่ได้อะไรจากงานนี้แน่ๆนอกจากความเหนื่อย กวาดตาดูแล้วไม่มีใครสเปคเราสักคน พอถึงเวลาเจ้าหน้าที่ก็จะประกาศให้เริ่มคุยกับคนข้างหน้า จับเวลา 5 นาที ต่างคนต่างยื่นอิใบกรอกประวัติให้คนข้างหน้า แล้วก็เริ่มเปิดประเด็นคุยกัน คนไหนคุยง่ายก็สนุกดี คนไหนไม่ค่อยคุยก็จะเหนื่อยหน่อย บางคนออกแนวมึงจะมาทำไมถ้าจะไม่คุยขนาดนี้5555555 พอหมดเวลาผญ.ก็นั่งที่เดิม ส่วนผช.ก็จะวนไปโต๊ะใหม่งี้ แล้วก็ทำแบบเดิมจนครบคน เสร็จแล้วเค้าก็จะให้เราวงหมายเลขคนที่ถูกชะตา วงกี่คนก็ได้ เราก็วงๆคนที่คุยสนุกไป 2คนมั้ง แล้วเจ้าหน้าที่ก็จะเก็บใบนั้นไป แล้วเริ่มรอบ2 

รอบนี้เหมือนรอบแรกเลย วนไปคนละ 5 นาที แต่รอบนี้เป็นโอกาสสุดท้ายในการคุย ก่อนเริ่มเจ้าหน้าที่บอกว่า ทุกคนมีใบเขียนเบอร์ติดต่ออยู่คนละ 2 ใบ (อยากได้เพิ่มขอได้) ให้ยื่นให้คนที่สนใจรอบนี้เลย เพราะเป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว นี่ได้ไลน์มา 2 ใบ ระหว่างที่คุยรอบ2 กระดาษที่วงเลขไปตะกี้จะตีกลับมาที่เราพร้อมเลขคนที่ติ๊กว่าสนใจเรา (ถ้าจำไม่ผิด 4 คนมั้ง) แอบรู้สึกดีว่า เอออตัวเองก็ขายออกเหมือนกัน พอวนรอบสองเสร็จเค้าก็จะให้เราเขียนอันดับคนที่ถูกใจจะเขียนกี่อันดับก็ได้ เราก็เขียนๆไป 2 อันดับ เจ้าหน้าที่จะมาเก็บใบนั้นไปแล้วสุดท้ายเค้าจะมีประกาศหมายเลขที่จับคู่กันท้ายที่สุดของงาน ตลกมากเว่ยระหว่างรอเจ้าหน้าที่เดินมาถามเรากะเพื่อนว่า อีก 30นาทีมีงานต่อจากนี้ด้วย อีกงานมีคนเยอะกว่านี้นะสนใจร่วมไหม ฟรี เหยยเอางี้เลยหรอ ขอคิดแปป

จนสุดท้ายประกาศเบอร์เราก็แมทช์ชิ่งกับคนในงาน เจ้าหน้าที่จะประกาศให้ผช.ออกไปก่อนใครที่แมชชิ่งก็ให้ยืนรอผญ.ข้างนอกงี้ นี่แบบชิบหายละ รอแล้วนี่ยังไงอะ ไม่ได้สนใจ(แล้วจะเขียนเบอร์เค้าทำไมอินี่) ทีนี้เพื่อนเราก็แมทช์เหมือนกัน แต่เพื่อนเราอยากร่วมงานถัดไปนี่ก็แบบเอาวะ วันนี้กุต้องคุยกะผช.กี่คนเนี่ย แต่จะเทคนที่แมทช์เลยก็เสียมารยาทเค้าให้ไลน์เรามาแล้วด้วยนี่ก็เลยทำเป็นออกไปข้างนอกไปคุยกะพี่แกนิดหน่อยแล้วก็บอกขอโทษนะวันนี้มีนัดกินข้าวกะเพื่อนต่อ ไว้จะทักไลน์ไปน้าาา บายๆๆๆ แล้วก็เดินไปกะเพื่อน55555 สุดท้ายก็กลับมาร่วมงานรอบถัดไป งานรอบนึงใช้เวลาประมานชม.เดียว แต่ใช้พลังเยอะมากเพราะต้องคุยกับใครไม่รู้ ถ้ามีคนที่ปิ๊งในงานจริงๆคงจะเหนื่อยอะ ต้องอ้อยยังไงก็ได้ให้เค้าเลือกเรา แล้วถ้าเค้าไม่เลือกเรานี่ก็คืออกหักเลยนะ ต้องเห็นภาพเค้าเดินไปกับคนอื่น เป็นละครสั้นเลยเว่ย55555 

นั่นแหละ สรุปวันเดียวคุยกะผช.10คน รอบ2เราก็แมทช์เหมือนกันก็แลกไลน์เป็นพิธีแล้วก็ทำเหมือนเดิมอะ บอกเดี๋ยวไปกินข้าวกะเพื่อนไว้ไลน์ไปน้าา บายๆๆ เค้าก็ไลน์มานะทั้งสองคนเลย แต่นี่ดอง...

ดูทำตัว55555  แล้วบอกไม่มีใคร

แต่สิ่งที่ได้จากการลองของครั้งนี้ก็มีนะ หนึ่งคนที่ไปรอบชุนสุเกะแม่งดวงดีชิบหาย ทุกคนเลย คนหล่อ หน้าที่การงานดีเบอร์ชุนสุเกะไม่มีเลยเว่ย อย่างที่บอกใครคิดจะหาสะมีแถวนี้ บ.เราคือตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

แต่มีข่าวดี หลังจากวันเวลาผ่านไป เราว่าเรามูฟออนได้จริงๆแล้วอย่างที่บอกคนอย่างเราการจะมูฟออนได้ไวขนาดนี้เพราะอะไร เพราะมีคนใหม่ ทีนี้คนใหม่คือใครล่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหน "เพื่อนชุนสุเกะ" ทัตจังนี่เอง55555555555 เราไม่กล้าพูดว่าเราชอบทัตจัง (ปกติไม่ได้เรียกชื่อนะปกติเรียกลุง5555) แต่ค่อนข้างเป็นความสัมพันธ์ที่ดี (ดีกว่าตอนชซก.แรกๆอีก) คุยกันทุกวันทั้งวัน(เวลางานก็แชทคุยกัน) เป็นความสัมพันธ์ที่สนุกดี เราอยู่ที่ช่วงดูท่าทางอยู่ว่าจะยังไงดี อย่างที่บอกอะ พี่แกรู้เรื่องเรากับชซก.เป็นอย่างดี(ไม่รู้ได้ฟังจากทางชซก.ไหมแต่คิดว่าไม่) คือครั้งนี้ก้าวผิดคือชิบหายจริงๆ เพราะเค้าโคตรสนิทกัน พลาดขึ้นมาคำว่าหมายังน้อยไปก็เลยขอดูๆไปก่อน

ส่วนเรื่องย้ายงานเรายังไม่ยอมแพ้นะ แต่มันไม่ง่ายเลยชริงๆ

เฮ้อมมมม ไม่รู้จะหางานใหม่ได้ก่อนรึจะหาผู้ใหม่ได้ก่อน ดูท่าแล้ว...น่าจะนกคู่555555

.

.

.

ติดตามตอนต่อไป